How Mazaj can Save You Time, Stress, and Money.
How Mazaj can Save You Time, Stress, and Money.
Blog Article
احمدیه، عبدالله (۱۳۶۸). راز درمان. ج. ۱ جلد. تهران: اقبال. ص. ۲۸۸.
در این مقاله تمام نکات ریز و درشت مزاج و مزاج شناسی را شرح خواهیم داد و با انواع مزاج در طب سنتی آشنا خواهید شد.
کرفس، نعنا، ریحان و… به عنوان سبزیجات موثر برای غلبه بر بلغم شناخته شده‌اند. گوشت‌های گرم در رژیم غذایی بلغمی‌ها باید با گوشت‌های سرد مثل گوشت گاو، ماهی و مرغ جایگزین شوند. مصرف زیاد این مواد برای این دسته از افراد مضر است و تعادل بدن آن‌ها را بهم می‌زند.
به طور کلی طب سنتی، دلیل ایجاد بیماری‌ها را خارج شدن مزاج از حالت طبیعی می‌داند؛ مثلا ابتلا به روماتیسم را به غلبه مزاج بلغم در پا نسبت می‌دهد و کابوس شبانه را به غلبه مزاج سودا در سر.
من المهم إدراك أن الإحساس بالمزاج السيء يمكن أن يكون نتيجة لمشكلات عاطفية أو نفسية تتطلب الاهتمام والعلاج اللازم.
ایده عناصر چهارگانه آب و باد و خاک و آتش و اینکه رماتیسم غلبه بلغم در پاست و کابوس شبانه، غلبه سودا مزاج در سر، هیچ مبنای تجربی ندارد و مبتنی بر یک دیدگاه فلسفی است.[۱۱]
نظام معرفتی طب سنتی بر این اساس پی ریزی شده که بیماری در اثر به هم خوردن تعادل خلطهای چهارگانه یعنی صفرا و دم و بلغم و سودا به وجود می‌آید.
کیفیت و مدت زمان خواب مثل خوابیدن بیش از هشت ساعت در روز و یا کم خوابی و بی خوابی ، دیدن خواب های آشفته و خستگی بعد از بیدار شدن
قرن‌ها بعد در ایران، ابن سینا یافته‌های دانشمندان قدیم، در این زمینه را منظم و کامل کرد و در کتابی به نام «قانون» آورد.
درد زمانی اتفاق می‌افتد که یکی از مواد یا کمبود یا اضافه داشته باشد یا در بدن جدا شده و با مواد دیگر مخلوط نشود[۵]
مغز، قلب و کبد سه عضو اصلی و مهم در طب سنتی هستند. مزاج مغز سرد و تر، قلب گرم و خشک و کبد گرم و تر است.
این افراد در میان دوستان و آشنایان غالبا بی‌خیال تلقی می‌شوند و همیشه سرزنده و پر شور هستند. خیلی آن‌ها را به عنوان انسان‌های منظم و با حساب و کتابی نمی‌شناسند. از نظر هوشی وضعیت آن‌ها عالی است و حافظه‌شان عملکرد پر قدرتی از خود نشان می‌دهد.
دوره اول کودکی: مزاج انسان در کودکی گرم و مرطوب است. این رطوبت از بدو تولد وجود دارد. نرم و شکنندگی کودک و رطوبت محل خواب او، به دلیل همین مزاج است.
ابن سینا، حسین (۱۳۶۷). قانون در طب. ج. ۵. ترجمهٔ عبدالرحمن شرفکندی. تهران: انتشارات سروش. ص. ۵۴۶.